Zon, zee en duinen

Met de fiets de trein in naar Amsterdam. Om vervolgens door het centrum van Amsterdam via Halfweg naar Haarlem, Overveen, Zandvoort langs de kust naar Scheveningen en in Den Haag weer op de trein richting huis. Klinkt goed toch? De heenreis verloopt niet echt soepel, storing aan het spoor tussen Utrecht en Amsterdam bij Breukelen. Dat wordt dus omrijden en later aankomen. Balen!

Er komen nog wat scenario’s voorbij om vanaf Utrecht de LF4 Midden-Nederland route te gaan volgen richting kust. Of eerst naar Den Haag te reizen en vanuit daar de route om te draaien en naar Amsterdam te fietsen. Uiteindelijk kiezen we ervoor om om te reizen via Hilversum naar Amsterdam. Nog een extra overstap en hopen dat er plaats is voor onze fietsen. Reizen met de trein en fiets meenemen wordt er bij de NS niet bepaald makkelijker op gemaakt, heel jammer.

Uiteindelijk aangekomen in Amsterdam. We verlaten het station aan de kant van het IJ omdat ik de nieuwe voetgangers/fietsers tunnel wil zien die onder het centraal station doorloopt. De tunnel, Cuyperspassage genaamd, verbindt de oude binnenstad met het IJ. Een waar kunststuk, letterlijk en figuurlijk. 

De wanden van het fietspad zijn bekleed met stalen roosters, met daarachter geluidsabsorberend materiaal, om het echoën zoveel mogelijk te beperken. Het voetpad, de zijkant en het plafond boven het voetpad zijn bekleed met keramische tegels, met een kunstwerk van Irma Boom. Het is geschilderd bij aardewerkfabriek KoninklijkeTichelaar in het Friese Makkum. De creatie begint aan de stadszijde met een zeegezicht door Cornelis Boumeester uit circa 1700. Geleidelijk aan vervaagt dit en mondt aan de IJ-zijde uit in een hedendaagse abstracte afbeelding.

Maar liefst 77.730 met de hand beschilderde tegels.

We fietsen het Spui op richting Vondelpark. Ik kan erg genieten van een zondagochtend in een ontwakende stad. Heerlijk rustig en alle ruimte om te fietsen. Dit is in het Vondelpark wel anders. Volop Joggers, fietsers, yoga, iedereen lijkt bezig om zo gezond mogelijk te zijn, al ziet er dat bij sommige toch heel anders uit.

Zachtjes aan verlaten we Amsterdam en de wijken waar we doorheen fietsen worden er niet mooier op. Veel jaren 50 en 60 bouw, en al vind ik die tijd qua architectuur soms heel mooi, hier is dat niet bepaald het geval.

Het stuk wat volgt valt ons beide niet zo in de smaak. We volgen een stuk snelweg en een tijdlang de spoorlijn richting Haarlem. Ook het landschap is niet zo favoriet, vlak en open. Daarbij komt nog wat wind. Nee we zullen blij zijn als we Haarlem bereiken. En inderdaad als we Haarlem binnenrijden zien we in de verte al de statige Grote- of Sint Bavokerk staan. We doorkruisen mooie groene wijken gebouwd rond de eeuwwisseling van 1900 en de jaren 10, 20 en 30 van de vorige eeuw. Dan het chique Overveen waarna we de duinenrij met het vele groen al zien liggen. 

Koud is het niet maar warm en zonnig toch ook niet. Echter daar waar we heen fietsen, de kust, ziet de lucht stralend blauw. Dat belooft dus veel goeds.

Al fietsend doorkruisen we de eerste duinen. Toch altijd weer een van de landschappen die mij het meest bevallen.

We fietsen Zandvoort binnen en duidelijk is dat het toeristenseizoen volop in gang is. We bereiken de boulevard en besluiten een koffie met boterham te nemen. Het uitzicht… prachtig!

We vervolgen onze fietstocht onder een stralende zon. De komende bijna 50 km alleen maar zon, zee en duinen. Groot bijkomend voordeel, we hebben de wind mee. Maar goed dat we niet gekozen hebben om de route in omgekeerde richting te fietsen.

Voor mij blijft de LF1 Noordzee route toch nog steeds een van de mooiste. 

Bij Scheveningen verlaten we de route en fietsen we Den Haag binnen op weg naar het centraal station. Eenmaal in de trein kunnen we terugkijken op een heerlijk zonnige dag met vele mooie kilometers. 

Nu weer op naar huis waar Wim zit te wachten met een heerlijke pan Indische soep, ook genieten.