Boodschappen doen

Eindelijk. Voor mij althans. De vorst is weer even uit de lucht. Ik heb het niet zo met de temperaturen onder 0, die laagstaande zon met dat felle licht wat dan naar binnen schijnt en elk stofje op vloer en tafel extra zichtbaar maakt en alle strepen op het venster toont. Nee dank je. Schaatsen is ook niet bepaald mijn ding. Wat dat betreft de afgelopen maanden niet te klagen gehad. Heerlijk zo’n zachte winter.
De weersvoorspelling was dusdanig dat het een mooie gelegenheid gaf om een stukje te gaan fietsen. Dus maar even naar Middelbeers gebeld om te horen of daar ook de zin was om een tochtje te gaan maken. En, zoals meestal, die was er. Wel een verzoek, of het via Tilburg kon want er moesten daar nog wat boodschappen gedaan worden. Geen probleem.
Dus zaterdagochtend op de fiets, vergezeld door een waterig zonnetje dat zich door de laaghangende bewolking probeert te prikken, op weg naar Middelbeers. Eerst nog een kop koffie en dan op weg naar Tilburg.

Inmiddels heeft de zon de strijd met het laaghangende wolkendek gewonnen en worden we enigszins voorzichtig verwarmd door een nog wel waterig zonnetje.
Aangekomen te Tilburg 3 adressen aangedaan, een boekwinkel, opticien en een Apple iCentre (altijd leuk).

Waar nu heen? Heusden lijkt wel wat. Leuk historisch stadje waar we koffie kunnen drinken. De route erheen kan via het mooie Nationaal park Loonse en Drunense duinen. Koffie hebben we, zoals meestal, zelf bij ons dus net voor de Loonse en Drunense duinen stoppen we even om een bakkie met boterham te doen.
Na verloop van tijd verlaten we het natuurpark met de grootste zandverstuiving van Europa en wordt het landschap weer wat opener met uitgestrekte akkers. We steken het Drongels afwateringskanaal van ‘s-Hertogenbosch naar Drongelen over.

Ook besluiten we onze route aan te passen. Dat koffie drinken in Heusden stellen we wel uit naar deze zomer, kunnen we ook beter op een terras zitten. We hebben nog wat koffie en besluiten die dan maar eerst op te drinken. Bij de bankjes waar we de koffie en onze laatste boterham eten staat een ‘grenspaal’ met daarop aangegeven de voormalige grens tussen Brabant en Holland, nooit geweten. Zo zie je maar weer al fietsend leren we ook nog wat.

Inmiddels trappen we weer door, het kanaal volgend, richting ‘s-Hertogenbosch.
Groot voordeel van fietsen in deze tijd van het jaar is de heerlijke rust op de fietspaden.
Inmiddels heeft de bewolking het weer van de zon gewonnen en is het flink heiig geworden wat weer tot gevolg heeft dat de temperatuur kouder aanvoelt dan vanochtend.
Vught naderend besluiten we de route toch nog maar wat in te koren en ‘s-Hertogenbosch links te laten liggen. Geen Bossche bol dus, eigenlijk ook maar beter want er mogen wel weer wat kilo’s af.
We passeren Nationaal Monument Kamp Vught, altijd toch weer akelig met die wachttorens en de prikkeldraad afzettingen, zeker met dit sombere weer.

Toch vreemd dat een deel van het voormalig concentratiekamp in gebruik is als extra beveiligde penitentiare inrichting. Op een ander deel van het voormalige kamp is nog steeds bewoning door Molukkers. Verder vooral veel militair terrein en het Geniemuseum. Ondanks de lugubere, deels trieste, soms bizarre en vreemde geschiedenis van dit gebied is het er erg mooi en bosrijk.
We vervolgen onze weg langs historische Lunetten en de zgn IJzeren man, een afgraving gevuld met water genoemd naar de ‘ijzeren machine’ dat de graafwerkzaamheden verrichtten.
Door een mooie natuur met afwisselend landschap fietsen we verder richting Esch, Boxtel en Lennisheuvel richting Oirschot.
Na Lennisheuvel kijken we elkaar aan en zeggen we beiden dat we het wel een beetje gehad hebben. Inmiddels is het gaan waaien en hebben we de wind op kop. Het wordt tijd dat we er zijn.
Thuis aangekomen 77 km op de teller. Beloning een heerlijke kop, warme, vers getrokken soep.
Lekker bewogen vandaag en veel gezien.